Tynkowanie

Rodzaje tynków wewnętrznych i ich zastosowania

11 - 09 - 2019

Tynki spełniają ważną rolę w pomieszczeniach. Zapewniają ochronę przeciwpożarową (są niepalne) oraz zabezpieczają przed wilgocią, a poza tym pozwalają przygotować ściany do malowania, tapetowania itp. Mają więc także znaczenie estetyczne. Nieprawidłowo dobrany lub położony tynk stanie się dla inwestora źródłem stresu i dodatkowych kosztów. Sprawdź, jakie są rodzaje tynków stosowanych wewnątrz pomieszczeń, jak dobrać najlepszy rodzaj tynku i jak go położyć, aby uzyskać oczekiwany efekt. Oto najważniejsze informacje o tynkach wewnętrznych.

Podział tynków wewnętrznych

Wybór rodzaju tynku uzależniony będzie głównie od rodzaju podłoża, na jakim będzie on położony oraz zastosowanego spoiwa. Można stosować go, w zależności od rodzaju, na podłożach wapienno - piaskowych, ceramicznych, betonowych, wykonanych z gipsu, płyt kartonowo - gipsowych i pilśniowych, paździerzowych oraz drewnianych. Poszczególne typy tynków różnią się między sobą nie tylko zastosowaniem, ale także składem i ilością warstw, które należy nałożyć na podłoże. Pod względem składu wyróżniamy cztery podstawowe rodzaje tynków:

tynki gipsowe – Są najszybciej wiążącymi tynkami, co za tym idzie gipsowe tynki maszynowe muszą być nałożone w jednym ciągu i w odpowiednim czasie wyrównane i zatarte. Tynki gipsowe nadają się tylko do pomieszczeń suchych.
tynki cementowo - wapienne Stosowane są w pomieszczeniach wilgotnych jak i suchych, Dlatego też łazienki obrabiane są tynkiem cementowo-wapiennym. Przewagą w tym rodzaju tynku jest cement. Pod tynk cementowo-wapienny jest niezbędna obrzutka, która jest spoiwem między cegłą a tynkiem.
tynkiwapienne - głównym składnikiem tych tynków jest wapno hydratyzowane. Tynk wapienny charakteryzuje się mniejszą odpornością na uszkodzenia. Jest idealnym produktem do nakładania na stare tynki . Tynki wapienne bardzo dobrze przepuszczają pare wodną co pozwala naturalnie regulować wilgotność w pomieszczeniach.
tynki gliniane - kładzie się je dość rzadko, Spoiwem takiego tynku jest glina która jest paroprzepuszczalna i w naturalny sposób wyrównuje wilgotność w danym pomieszczeniu.

Można zastosować także podział ze względu na ilość warstw tynkarskich koniecznych do osiągnięcia oczekiwanego efektu:

jednowarstwowe - nazywa się je tynkami surowymi i nie mają one żadnych walorów dekoracyjnych. Są bardzo szorstkie, odporne na uszkodzenia mechaniczne i nakłada się je bezpośrednio na podłoże. Służą do zabezpieczania ścian wewnętrznych strychów i piwnic oraz pomieszczeń gospodarczych. Do ich wykonania używa się zaprawy cementowej, którą narzuca się na ścianę, a następnie wyrównuje za pomocą kielni;
dwuwarstwowe - składają się z dwóch warstw. Pierwszą z nich jest tak zwana obrzutka, która powinna mieć grubość około 3 - 5 mm. Jej zadaniem jest zapewnienie przyczepności warstwie zewnętrznej - narzutowej. Ona z kolei powinna mieć grubość nie większą niż 1,5 cm;
trzywarstwowe - składa się z dwóch wyżej wymienionych warstw oraz - wykończeniowej - gładzi. Nakładając taki rodzaj tynku należy pamiętać, aby odczekać przynajmniej 24 godziny od nałożenia warstwy narzutowej - tyle czasu trzeba, aby całość wyschła. Gładź zapewnia gładkość tynku, odpowiednie przygotowanie do malowania czy nałożenia tynku dekoracyjnego.

Warto w tym miejscu choć kilka słów poświęcić na omówienie techniki kładzenia tynków. Z pewnością, aby zadanie to zostało wykonane zgodnie ze sztuką budowlaną, inwestor będzie potrzebował pomocy fachowca - uzyskanie gładkiej, równej warstwy wcale nie jest proste. Nakładanie i wyrównywanie tynków zajmie wiele godzin. Jeśli więc inwestorowi zależy na czasie, warto zdecydować się na tynk maszynowy. Jego nakładanie jest bardzo proste w porównaniu z metodą ręczną i polega na skierowaniu wylotu pistoletu tynkarskiego, który aplikuje na podłoże odpowiednią ilość tynku. Tynki maszynowe to duża oszczędność czasu, a więc ich stosowanie staje się coraz powszechniejsze i nietrudno jest znaleźć firmę, która świadczy taką właśnie usługę. Przeczytaj także: Jak wybrać agregat tynkarski

Zalety i wady tynków gipsowych

Zapewne największą zaletą tynków gipsowych jest ich duża gładkość po obróbce końcowej. trzeba jednak pamiętać, że tynk gipsowy nie jest tym samym co gładź szpachlowa, choć pojęcia te bywają bardzo często mylone. Gładź stosuje się na tynk, aby uzyskać powierzchnię o idealnej gładkości, choć już samo wykończenie ścian tynkiem gipsowym równie dobrze przygotuje je do malowania. Tynki gipsowe stosuje się w suchych pomieszczeniach takich jak pokoje czy przedpokoje.,Do zalet gipsowej zaprawy należy także jej przystępna cena oraz fakt, iż poprawia ona mikroklimat w pomieszczeniach. Tynk taki wchłania wilgoć i może oddać ją do pomieszczenia, jeśli powietrze jest w nim za suche. Można używać go także na podłożach różnego rodzaju - na cegle, betonie komórkowym, pustakach oraz styropianie. Do wad tynku gipsowego zaliczymy z pewnością jego dużą miękkość i wynikającą z niej podatność na uszkodzenia mechaniczne, choć od jakiegoś już czasu na rynku dostępne są tynki gipsowe o podwyższonej twardości, a zatem odporniejsze.

Zalety i wady tynków cementowo - wapiennych i wapiennych

Tynki cementowo - wapienne niegdyś były najczęściej stosowanymi tynkami, lecz ich popularność spadła po wprowadzeniu na rynek gipsów. Teraz jednak znów wracają do łask, są bowiem niezastąpione w pomieszczeniach wilgotnych i idealnie nadają się do aplikacji przy pomocy agregatów tynkarskich. Po nałożeniu i wyschnięciu jest chropowaty, dlatego też nie do końca nadaje się do pomieszczeń mieszkalnych, za to świetnie sprawdzi się w garażach, piwnicach, na strychach, w pralniach czy łazienkach - jest bardzo odporny na wilgoć i twardy, a więc odporny na uszkodzenia. Można bez przeszkód nakładać go jako podkład pod płytki. Trzeba jednak pamiętać, że tynk cementowo - wapienny jest zimny, ale tę wadę rekompensuje jest jego dobra paroprzepuszczalność. Termin ten oznacza, że materiał oddycha i nie dopuszcza do powstania nadmiernej wilgotności powietrza i samych ścian. W zależności od proporcji danych składników, możemy wyróżnić tynki cementowo - wapienne i wapienno - cementowe. Różnią się one między sobą właściwościami, strukturą, grubością nakładania warstwy i czasem wiązania, a więc i sposobem obróbki - warto dokładnie poznać produkt przed jego zakupem i przeczytać informacje zawarte przez producenta na jego opakowaniu. Podobnie jak w przypadku tynku cementowo – wapiennego, tynki cementowe należy nakładać dwie lub trzy warstwy. Są odporne na wilgoć i uszkodzenia, a podłożem dla nich mogą być zarówno pustaki, beton komórkowy, cegła, jak i płyty wiórowo – cementowe. Jeśli podłoże charakteryzuje się małą przyczepnością, stosujemy rozmaite listwy, maty czy siatki. Warstwa powinna być gruba i wynosić około 3 cm, ale dzięki temu pomieszczenia zyskują dobrą izolację akustyczną i termiczną. Można nakładać je w suchych i wilgotnych pomieszczeniach.

Zalety i wady tynków glinianych

Tynki gliniane, produkowane na bazie gliny naturalnej, są najdroższą opcją, stąd też nie cieszą się dużą popularnością wśród inwestorów. A szkoda, mają bowiem wiele zalet. Glina jest materiałem ekologicznym o unikalnych właściwościach – pochłania nadmiar wilgoci i oddaje ją w razie potrzeby, jest przepuszczalna, pochłania nieprzyjemne zapachy, dzięki czemu poprawia jakość powietrza w budynkach i nadaje się do wnętrz zarówno suchych, jak i wilgotnych. Poza tym jest przyjazna alergikom dzięki swojej odporności na działanie grzybów i pleśni. Gliniane tynki mogą być traktowane jako tynki dekoracyjne, są bowiem bardzo plastyczne i można nadać im jakąkolwiek fakturę. Ciekawostką zapewne będzie dla wielu osób fakt, że tynk gliniany można w każdej chwili usunąć ze ściany i wykorzystać ponownie, wystarczy tylko wymieszać go z odrobiną wody. Oznacza to, że można go wykorzystywać wiele razy i nie da się go zepsuć – zawsze można poprawić ewentualne niedociągnięcia. Mogą być także traktowane jako tynki dekoracyjne. Poza wysoką ceną, wadą zaprawy glinianej jest jej ogromny ciężar. Dlatego też wykorzystuje się ją wyłącznie na surowych ścianach z cegły czy pustaka lub ceramiki. Tynki gliniane na powierzchni 1 metra kwadratowego ściany ważą aż 18 kilogramów - to z pewnością tłumaczy wymagania co do podłoża, na których można je stosować. Oto rodzaje zapraw do zastosowania wewnątrz pomieszczeń. Który z nich wybrać, który jest najlepszy? Na te pytania nie ma uniwersalnej odpowiedzi - przed dokonaniem wyboru należy krok po kroku rozważyć rodzaj podłoża, na którym planujemy je wykonać, warunki panujące wewnątrz pomieszczeń, nasze oczekiwania i możliwości. Jedno jest pewne - zawsze warto wykonać tynki maszynowe - to znacznie przyspieszy tempo pracy.